Κι αν τρεχουν γρηγορα σα σφαιρες,ειναι μικρες χαμενες μερες

Του μέλλοντος οι μέρες στέκονται μπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμμένα
χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων
τα πιο κοντά βγάζουν καπνό ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω, με λυπεί η μορφή τους,
και με λυπεί το πρώτο φως τους να θυμάμαι,
εμπρός κοιτάζω τα αναμμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να κοιτάξω να μη δω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν.

Καβάφης